اتیسم(اوتیسم) اختلالی رشدی است و بر نحوه تعامل و ارتباط فرد با دیگران و همینطور بر نحوه یادگیری و رفتار او تاثیر می گذارد.اتیسم شرایطی مادام العمر است و والدین در طفولیت ممکن است نخستین علائم اوتیسم را هرچند کوچک مشاهده نمایند.
علل اوتیسم
اوتیسم در افرادی که یکی از اعضای خانواده به آن مبتلا بوده‌اند دیده می‌شود، بنابراین متخصصان فکر می‌کنند که احتمالاً اختلالی ارثی است. دانشمندان تلاش می‌کنند دقیقاً مشخص کنند که کدام ژن ممکن است مسئول انتقال اوتیسم به خانواده‌ها باشد.
مطالعات دیگر به دنبال پی بردن به این پرسش است که آیا اوتیسم می‌تواند به علت سایر مشکلات پزشکی یا چیزی در محیط اطراف کودک باشد.
ادعاهای دروغین برخی از والدین را درباره ارتباط میان اوتیسم و واکسن نگران کرده است اما مطالعات هیچ ارتباطی بین واکسن و اوتیسم پیدا نکرده‌اند. اطمینان حاصل کنید که کودک شما تمام واکسن‌های دوران کودکی را دریافت می‌کند زیرا آن‌ها کودک شما را از ابتلا به بیماری‌های جدی که می‌تواند باعث آسیب و یا حتی مرگ شود دور نگه می‌دارند.
علائم اوتیسم چگونه تشخیص داده می‌شود؟
براساس DSM-5، علائم اختلال طیف اوتیسم شامل مشکل در برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی، پردازش حسی و رفتار تکراری و محدود است. البته هنوز نمی‌توان اوتیسم را مانند بسیاری از بیماری‌های روانی، با استفاده از معیارهای زیستی مانند آزمایش خون یا اسکن مغز تشخیص داد. بنابراین متخصصان معمولا برای معاینه و تشخیص این اختلال به رفتار کودک بسنده می‌کنند.
یکی از ابزارهای رایج برای معاینه کودکان دچار اوتیسم استفاده از نسخه اصلاح شده اوتیسم برای کودکان نوپا (M-CHAT) است. این روش به پاسخ والد یا پرستار به ۲۳ سوال تکیه دارد.
برنامه نظارت برای تشخیص اوتیسم (ADOS) به متخصص اجازه می‌دهد از طریق مشاهده کودک به مدت یک ساعت این وضعیت را تشخیص دهد. مصاحبه تشخیص اوتیسم براساس پرسشنامه‌ای انجام می‌شود که شامل ۹۳ سوال است که از والد یا پرستار کودک پرسیده می‌شود. سپس بر اساس پاسخ‌های داده شده وضعیت مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
علائم اوتیسم معمولا از چه سنی تشخیص داده می‌شود؟
علائم اوتیسم در اکثر کودکان از دو سالگی قابل تشخیص است. اگر علائم شدیدتر باشد، این اختلال حتی زودتر هم می‌تواند تشخیص داده شود. اما در اکثر کودکان ایالات متحده از چهار سالگی به بعد اوتیسم تشخیص داده می‌شود.
آکادمی کودکان آمریکا پیشنهاد می‌کند تمام کودکان در ۱۸ و ۲۴ ماهگی توسط پزشک اوتیسم مورد معاینه قرار بگیرند. اگر خطر بروز این اختلال در کودک بیشتر باشد، مثلا یکی از خواهر یا برادرهای او دچار اوتیسم باشد، پزشک به والدین معاینه و نظارت دقیق‌تری را پیشنهاد می‌دهد.
علائم اوتیسم
علائم تقریباً همیشه قبل از اینکه کودک 3 ساله شود شروع می‌شوند. معمولاً والدین ابتدا متوجه می‌شوند که کودک نوپا هنوز صحبت نکرده است و مانند دیگر کودکان در سن مشابه عمل نمی‌کند. اگرچه برای کودک مبتلا به اوتیسم معمول نیست که هم‌زمان با دیگر کودکان درهمان سن شروع به حرف زدن کند و سپس مهارت‌های زبانی خود را از دست بدهد.
علائم اوتیسم عبارتند از:
تأخیر در صحبت کردن یا عدم صحبت. به نظر می‌رسد کودک ناشنوا باشد حتی اگر آزمون شنوایی طبیعی است.
رفتارها،علایق و بازی‌های تکراری و بیش‌ازحد. مثال‌ها شامل تکان دادن مکرر بدن، دل‌بستگی غیرمعمول به اشیاء و ناراحت شدن شدید در هنگام تغییر رویه‌ها است.
هیچ شخصی به‌عنوان اوتیسمی معیار وجود ندارد. بچه‌ها می‌توانند انواع مختلفی از رفتارها را از خفیف تا شدید داشته باشند. والدین اغلب می‌گویند که فرزند اوتیسمی آن‌ها ترجیح می‌دهد که به‌تنهایی بازی کند و با افراد دیگر تماس چشمی نداشته باشد.
اوتیسم ممکن است شامل مشکلات دیگر نیز باشد:
بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم دارای هوش زیر حد نرمال هستند.
نوجوانان مبتلا به اوتیسم اغلب افسرده هستند و اضطراب زیادی دارند، به‌ویژه اگر آن‌ها دارای هوش متوسط یا بالاتر از حد متوسط باشند.
بعضی از کودکان در سال‌های نوجوانی اختلال تشنج مانند صرع را تجربه می‌کنند.
- ۰۰/۱۱/۰۶